το ιστολόγιο ενός Κύριου των Υπολογιστών ;-)

Άδεια χρήσης περιεχομένου

Creative Commons Licence
Το περιεχόμενο του ιστολογίου παρέχεται με άδεια χρήσης Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγώνες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αγώνες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Για τη Δημόσια, Δωρεάν Παιδεία!!!


Με αφορμή την επιστροφή των συναδέλφων σε διαθεσιμότητα που ήταν σε διαθεσιμότητα (δημοσιεύτηκε σήμερα 3/6/2015 το ΦΕΚ της επιστροφής) σκάλισα και έφερα στην επιφάνεια 2-3 αναρτήσεις εκείνης της εποχής...

Πόσοι συμβολισμοί και πόσα μηνύματα χωράνε σε ένα βίντεο;

Φιλόλογοι, Μηχανολόγοι. Αργυροχρυσοχόοι και Κομμωτές δίνουν δίπλα-δίπλα μία μάχη για τη "Δημόσια Δωρεάν Παιδεία" που μοιάζει να είναι χαμένη, αλλά χαμένες είναι μόνο οι μάχες που δεν δίνονται...




Ας διεκδικήσουμε επιτέλους τις ζωές μας... from Vrefonipiokoma Arxiroxrisoxoou on Vimeo.


Το ταξίδι δε τελείωσε έτσι, συν-άδελφοι (για πάντα)...


Με αφορμή το "ΦΕΚ της επιστροφής" (δημοσιεύτηκε σήμερα 03/06/2015) των συναδέλφων που ήταν σε διαθεσιμότητα στα σχολεία αναδημοσιεύω μία παλιότερη ανάρτηση...

Ένα επεισόδιο από τα πολλά που διαδραματίστηκαν "την εποχή των μνημονίων"...

Τον Ιούλιο του 2013 η τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με υπουργό παιδείας τον Αρβανιτόπουλο, βρήκε στην Τεχνική Εκπαίδευση (Επαγγελματικά Λύκεια) τα "κεφάλια" που χρειαζότανε ώστε να πιάσει τα νούμερα των απολύσεων για την επόμενη δόση. Δυο-μισή χιλιάδες (2.500) καθηγητές τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, 22.000 μαθητές (της Β' και της Γ' τάξης) έμειναν χωρίς καθηγητές και 49 κλάδοι / ειδικότητες καταργήθηκαν (μεταξύ των οποίων και ο Αργυροχρυσοχόος του βίντεο ;-))

Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά...

Καλοκαίρι ζυμώσεων, Σεπτέμβρης μαζικών κινητοποιήσεων (ακόμη θυμάμαι ότι μετά το 90% συμμετοχής στην πρώτη μέρα ένιωθα 10 πόντους ψηλότερος), αλύπητο χτύπημα από τα ΜΜΕ, απομόνωση του κλάδου, αδυναμία να περάσουμε τα μηνύματα μας στην κοινωνία και επιστροφή στα σχολεία με το κεφάλι κάτω...

Εκείνες τις μέρες το μόνο αντίδοτο στον πόνο που ένιωθα για τη χαμένη ευκαιρία της κοινωνίας και για την απουσία των συναδέλφων (5 εκπαιδευτικοί και 2 σχολικοί φύλακες) ήταν η ελπίδα ότι όλο αυτό δεν ήταν δυνατόν να τελειώσει έτσι. Για παυσίπονο λοιπόν υποτιτλίσαμε με δυο φίλους το παρακάτω απόσπασμα από τη ταινία του "Άρχοντα των δαχτυλιδιών" που έχει πολλές ομοιότητες με την κατάσταση που βιώναμε: είναι η στιγμή που όλα μοιάζουν χαμένα και το τέλος είναι κοντά αλλά...

Δε θα τα πω όλα, δείτε το βίντεο...

Όλα τα λεφτά είναι το βλέμμα του "Αργυροχρυσοχόου" μετά τα 50 δευτερόλεπτο όταν φαντάζεται τον εαυτό του ξανά ανάμεσα στους μαθητές του. Αυτήν την έκφραση την έχω δει (έτσι ακριβώς) στα πρόσωπα πολλών συναδέλφων σε διαθεσιμότητα,

Αφιερώνω το βίντεο σε αυτούς και τους περιμένω πίσω πως-και-πως :-)


Και αφού ξεκίνησα το σκάλισμα των παλιών αναρτήσεων βρήκα και το πρώτο βίντεο που υποτιτλίσαμε με τίτλο: ¨Για τη Δημόσια, Δωρεάν, Παιδεία" ή αλλιώς "Ας διεκδικήσουμε τις ζωές μας και καλή μας τύχη..."


Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Μπροστά στο νέο σχολείο...


αντιγράφω από το http://ardin-rixi.gr/archives/18200
Τα κενά, και οι αναξιοποίητες λόγω αγκυλώσεων ευκαιρίες

…Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις»

Διονύσης Σαββόπουλος

Του Γιώργου Κυριακού από τη Ρήξη φ. 106

Η λήξη της φετινής χρονιάς στα δημοτικά σχολεία ήταν συμμορφωμένη με την εμπέδωση μιας νέας καθημερινότητας. Οι ασκήσεις ομαδικής «αυτοαξιολόγησης», που επιβλήθηκαν στα πληρώματα των σχολικών μονάδων, και η διεκπεραίωσή τους από την πλειοψηφία, που αρνήθηκε να πραγματοποιήσει στάσεις εργασίας κρατώντας γραμμή άμυνας, πιστοποίησαν και το τέλος του παλιού σχολείου. Αυτού που άρχιζε με γοργό ρυθμό να αλλάζει από το 2006 μέσω της χρήσης των νέων εγχειριδίων, της εφαρμογής των ΔΕΕΠΣ και ΑΠΣ, μέσω σεμιναρίων διάχυτων από νεολογισμούς, μέσω θεσμικών αλλαγών που απέδιδαν στους διευθυντές επιτελικό ρόλο στην αξιολόγηση, μέσω της διάλυσης του σχολείου με προσωπικό μιας χρήσης, μέσω ενός σχεδίου που βρήκε το «παλιό» σχολείο με τις «πόρτες ανοιχτές». Και μπήκε.

Από το 2006 αξιοποιήθηκαν συμπεριφορές που διαδέχτηκαν την αντίληψη των μεταρρυθμίσεων Αρσένη και βρίσκονταν στο όριο εμπλουτισμού του επαγγελματικού φακέλου. Πληθώρα κόσμου της εκπαίδευσης, διαισθανόμενη τις αλλαγές, επιδόθηκε στη «εξομοίωση», στα μεταπτυχιακά, στα διδακτορικά, για λόγους που αφορούσαν σε μια καλύτερη θέση.

Από την εποχή της ύστερης μεταπολίτευσης και του «εκσυγχρονισμού» ξεκίνησε δειλά να αλλάζει το παλιό σχολείο στην οργάνωση, στη μορφή και στο περιεχόμενό του. Η «κοινωνία της γνώσης» όφειλε να ανταποκριθεί στις παγκόσμιες προκλήσεις και αλλαγές. Γι’ αυτό έπρεπε το σχολείο να ξεπεράσει τον «αναχρονιστικό» φορμαλισμό και να απολαύσει τη χαρά των «πληροφοριών». Μέσω «ομάδων εργασίας» σε «διαθεματικές» δραστηριότητες στην «ευέλικτη ζώνη», αποκτώντας «δεξιότητες», το μάθημα γίνεται «παιχνίδι». Έπρεπε ο δάσκαλος να γίνει εμψυχωτής των παιδιών στην προσπάθειά τους να «μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν». Έπρεπε κάθε δράση που ξέφευγε από το πρόγραμμα να καταγράφεται ως project και να ίσως να βρίσκει χορηγό. Έπρεπε να αποκεντρωθούν οι οικονομικές λειτουργίες του σχολείου και, γιατί όχι, και οι εκπαιδευτικές.

Όσα αποτέλεσαν ιερά κείμενα της ευρωπαϊκής Λευκής Βίβλου ξεκίνησαν να γίνονται καραμέλα στο στόμα των σχολικών συμβούλων, που προσπαθούσαν να αρθρώσουν άγνωστες λέξεις όπως «κονστρουκτιβισμός» σε ακροατήρια με χεράκια που υψωνόντουσαν για «απορίες», με κάπως ψυλλιασμένους από τα πληρώματα που ανακοίνωναν εμφατικά τις «καινοτομίες» τους, με τους συνδικαλιστές που έφταναν μέχρι στο «η παιδεία είναι η πιο σημαντική επένδυση».

Χαριτωμένες συνάξεις που διοργάνωναν κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών που εντρυφούσαν στη «διαπολιτισμική και πολυπολιτισμική» εκπαίδευση, αγκαλιά με laptop και power point με τη φιγούρα του Αρμπέν για το pet shop της παγκοσμιοποιημένης εκπαίδευσης. Μούτσοι που έγιναν καπεταναίοι και επιδείκνυαν με ύφος χιλίων Μοντεσόρι τις ανακαλύψεις… αρχών του προηγούμενου αιώνα, τις οποίες επένδυαν με νεολογισμούς περί «σπειροειδούς μάθησης» και άλλες μετα-λέξεις.

Ένας νέος φορμαλισμός με τις πιο νωθρές υστερίες ενός φιλελεύθερου ελευθεριακού λόγου, μεταμοντέρνος και παλαιάς κοπής, διατυπώθηκε στο χωνευτήρι του παλιού σχολείου, που απέκτησε σαφή χαρακτηριστικά στην καρδιά της μεταπολίτευσης με πληρώματα που είχαν δέσει το γάιδαρό τους, μέσω θέσεων σε «διάφορες» υπηρεσίες, μέσω κομματικών διαύλων στα υπηρεσιακά συμβούλια, με τη διάχυτη συνενοχική «συναδελφικότητα», με τα ιδιαίτερα μαθήματα που πήγαιναν σύννεφο μαζί με τη βιομηχανία φωτοτυπίας, με ένα συνδικάτο που χαϊδεύει τα αυτιά και συνεργάζεται με τις κυβερνήσεις.

Αυτό το σχολείο αποτέλεσε το κέλυφος του νέου σχολείου. Τα προεδρικά διατάγματα που προβλέπουν τις απολύσεις, οι επικείμενες συμπτύξεις τμημάτων και σχολείων, οι διαθεσιμότητες, καθώς και άλλες δεξαμενές απολύσεων, οι «επιορκίες» που εξυφαίνονται τρομοκρατικά, δείχνουν το αέριο που καταλαμβάνει το κενό.

Ως παρασιτική εκδοχή της ελλαδικής μεταπολίτευσης, ο κλαδικός συνδικαλισμός καθιέρωσε μια ήττα 0-2 από τα αποδυτήρια, επενδυμένη με αριστερίστικες ιαχές και δεξιές κορόνες: α) 0-1 διότι ακολούθησε το διάγραμμα της κλαδικής διεκδίκησης με 1264/82 διαχωρισμούς, β) 0-2 διότι το σχολείο αφέθηκε στα χέρια της γραφειοκρατίας και της αγοράς. Έγινε αυτό που δεν έπρεπε να γίνει και δεν πραγματοποιήθηκε αυτό που έπρεπε να συμβεί. Γι’ αυτό και στο γήπεδο πανηγυρίζει η μεταρρύθμιση «που έγινε» απέναντι στην ηττημένη μεταρρύθμιση «που δεν έγινε».

Και οι διαιρέσεις δεν σταματούν εδώ: από τις κατηγοριοποιήσεις μέσα στο ίδιο το εκπαιδευτικό σώμα, από τον κατακερματισμό του σχολείου με αναπληρωτές και στη συνέχεια ΕΣΠΑ ευκαιρίας, μέχρι τη διαχρονική αντιπαλότητα με τους γονείς των μαθητών. Από τη μία, εφαρμόζεται το ευέλικτο σχολείο που παραδίδει μαθήματα αγγλικών στην Α’ δημοτικού, στο πλαίσιο μιας φανερής υποβάθμισης της ελληνικής γλώσσας. Από την άλλη, η κατάσταση στην ελληνική οικογένεια είναι τραγική, διότι δίπλα στην ανεργία που μαστίζει, έχουμε παιδιά που μεγαλώνουν σαν ορφανά μπροστά στις οθόνες, χωρίς βιβλίο, με μυριάδες ασχολίες… Σχολείο και σπίτι βαδίζουν στο άγνωστο, με οδηγό την αποσύνθεση της γνώσης, τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, με την αμάθεια των νέων ανθρώπων ως προσόν για την ευέλικτη αγορά, στο παγκόσμιο σχέδιο καταστροφής κάθε προσκόμματος που εμποδίζει το κέρδος. Το τέλμα αναλύεται στη μετατροπή της εναπομείνασας παιδείας και εκπαίδευσης, σε χώρο ασκήσεων χάρτου για το παρασιτικό, αντιπαραγωγικό και αποικιοποιημένο μοντέλο στη χώρα μας.

Δάσκαλοι και δασκάλες που στηρίζουν και μορφώνουν τα παιδιά, που πορεύονται με τους γονείς, που πορεύονται με αληθινούς συναδέλφους στα μονοπάτια της κιμωλίας και της αυλής, βρίσκονται στο κέντρο συνιστωσών που τραβούν προς την υπονόμευση κάθε δυνατότητας πνευματικής αναγέννησης, προς τη φτωχοκτονία, προς την ανάδειξη πολιτικών που μετατρέπουν τη χώρα σε χώρο.

Ανάμεσα στο συνδικαλισμό και στο ραγιαδισμό/ Ανάμεσα στον «κοσμοπολιτισμό» και στην «εθνικοφροσύνη»/Ανάμεσα στην αποδόμηση της γνώσης και στην στείρα αποθήκευσή της/Ανάμεσα στο project και στην αδιαφορία, έχουμε μπροστά μας την κρίση ως ευκαιρία για να συνθέτουμε το θρυμματισμένο κόσμο μας.

Το συνδικάτο της ζωής ενώνει: ο δάσκαλος, ο ναυτεργάτης, ο αγρότης, ο υπάλληλος, ο άνεργος, η νοσοκόμα, η κομμώτρια, ο μικροεπαγγελματίας, ο συνταξιούχος, που θα απαιτούν τα αυτονόητα. Οι δάσκαλοι είναι αυτοί που θα μιλήσουν για την εκπαίδευση, που θα ενώσουν τις φωνές τους με το γυμνάσιο που υποδέχεται τους μαθητές τους, και, με το λύκειο που βιώνει την υποθήκευση της νεότητας σε «τράπεζες θεμάτων».

Αυτοί είναι που θα παλέψουν με όλους τους κλάδους. Αυτοί είναι που θα παλέψουν διακριτά για απεργίες μέσα στα σχολεία για τη σύνθεση της γνώσης, για τον εκσυγχρονισμό της κλασικής παιδείας, για τον πολιτισμό. Αυτοί είναι που θα παλέψουν να ενωθούν με τους γονείς, πέρα από τη συνδικαλιστική προτροπή, πέρα από τη λειτουργική αξιοποίησή τους στο ρεφενέ των σχολικών δράσεων. Μπροστά μας είναι ένα νήμα που συνδέει τις περιόδους των εκπαιδευτικών αναζητήσεων στις επαναστάσεις του 1821 και του 1940-44, του μεσοπολέμου, της δεκαετίας του ’60, του ’73, της πρώιμης μεταπολίτευσης. Ας το πιάσουμε.

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Ένα άλλο σχολείο είναι εφικτό!!!


Τι σχολείο θέλουμε;
Τι θέλουμε να αλλάξουμε;
Ποιό είναι το όραμα μας για την εκπαίδευση;
Γιατί απεργούμε;
Ποιός είναι ο στόχος μας;
Ποιές είναι οι (επτά) πληγές τους εκπαιδευτικού μας συστήματος;

Αυτά και άλλα πολλά ζητήματα συζητήθηκαν κατ' επανάληψη από τους εκπαιδευτικούς του ΕΠΑΛ Πολυγύρου (και όχι μόνο) και γεννήθηκε το κείμενο που επισυνάπτουμε.

Το αναρτούμε με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει τροφή για σκέψη, προβληματισμό και διάλογο.








Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Η εκδήλωση για τον τομέα Υγείας Πρόνοιας


Ο σύλλογος διδασκόντων και οι μαθητές του Επαγγελματικού Λυκείου Πολυγύρου με στόχο τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων που προέκυψαν από την κατάργηση του Τομέα Υγείας-Πρόνοιας και την προβολή του έργου του διοργάνωσαν εκδήλωση την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 11:00π.μ. στο Ηρώο Πολυγύρου

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε:
· παρουσίαση του Τομέα Υγείας Πρόνοιας
· παρουσίαση του «νέου» ΕΠΑΛ / ΓΕΛ
· ενημέρωση για τους λόγους της απεργίας των εκπαιδευτικών
· παράσταση κουκλοθεάτρου
· μαθήματα πρώτων βοηθειών
· παιδότοπος δημιουργικής απασχόλησης
· έκθεση εργασιών των μαθητών του τομέα
· Συναυλία σχολικών συγκροτημάτων

Η εκδήλωση πήγε πολύ καλά αν εξαιρέσουμε (1) ότι κρατούσα με λάθος τρόπο την κάμερα (2) ότι δεν είχαμε πολύ κόσμο (ήταν η ώρα; ήταν η ελλιπής ενημέρωση / διαφήμιση; ήταν η γενικότερη αδιαφορία; )


Ξεκίνησε ο ορχήστρα του σχολείου μας






Ακολούθησε κουκοθεατράκι


Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Εκδήλωση του Τομέα Υγείας - Πρόνοιας του ΕΠΑΛ Πολυγύρου


Ο σύλλογος διδασκόντων και οι μαθητές  του Επαγγελματικού Λυκείου Πολυγύρου 
με στόχο τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων που προέκυψαν από την κατάργηση  του Τομέα Υγείας-Πρόνοιας και την προβολή του έργου του διοργανώνουν εκδήλωση 

την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 11:00π.μ.
στο Ηρώο Πολυγύρου

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει:
  • παρουσίαση του Τομέα Υγείας Πρόνοιας
  • παρουσίαση του «νέου» ΕΠΑΛ / ΓΕΛ
  • ενημέρωση για τους λόγους της απεργίας των εκπαιδευτικών
  • παράσταση κουκλοθεάτρου 
  • μαθήματα πρώτων βοηθειών
  • παιδότοπος δημιουργικής απασχόλησης
  • έκθεση εργασιών των μαθητών του τομέα
  • Συναυλία σχολικών συγκροτημάτων

Σας θέλουμε μαζί μας!!!

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Τι έγινε το Καλοκαίρι; Το νέο Λύκειο (ΓΕΛ / ΕΠΑΛ). Τι θα κάνουν οι καθηγητές;


Για να δώσουμε απαντήσεις στις ερωτήσεις των μαθητών του σχολείου μας ετοιμάστηκε μια παρουσίαση την οποία παρακολούθησαν οι μαθητές την τελευταία ώρα της Παρασκευής.

Εμβόλιμα προβλήθηκαν τα δύο βιντεάκια της Βρεφονηπιοκόμας Αργυροχρυσοχόου

https://vimeo.com/71213257

https://vimeo.com/70282800

Ακολούθησαν ερωτήσεις και συζήτηση...

Να αναφέρω ότι, κατόπιν ενστάσεων / επιφυλάξεων συναδέλφων, αντί του τελευταίου μέρους της παρουσίασης (τι θα κάνουν οι καθηγητές) διαβάστηκε το γράμμα της ΟΛΜΕ προς τους μαθητές. Ο λόγος ήταν για να μη θεωρηθεί ότι προσπαθούμε να ξεσηκώσουμε τους μαθητές μιας και οι καιροί είναι πονηροί...





Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Άσκηση για γερούς επικοινωνιολόγους ;-)


Το στοίχημα της απεργίας θα κερδηθεί αν κερδίσουμε την κοινωνία, γιατί

"κάθε μάχη που γίνεται χωρίς τη συμμετοχή και τη συμπάθεια της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, είναι μια μάχη εκ προοιμίου χαμένη ". 

Για να κερδίσουμε όμως την κοινωνία πρέπει να την πείσουμε ότι ο αγώνας μας δε γίνεται για την πάρτη μας (τις δύο ώρες αύξησης στο ωράριο μας, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, κλπ) αλλά για τη βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας.

Πρέπει να τους φωνάξουμε κατάμουτρα: "Η παιδεία αφορά (κυρίως) τα παιδιά σας ρε ηλίθιοι" (ουπς, μήπως χωρίς το ρε;).

Οπότε ας γίνουμε πιο παραγωγικοί / δημιουργικοί και επί του πρακτέου ας στύψουμε το μυαλό μας και ας ανταποκριθούμε στο υποθετικό σενάριο της παρακάτω φωτογραφίας...

Οι πιο αποτελεσματικές, οι πιο επικοινωνιακές ατάκες, αυτές που εξυπηρετούν τον στόχο θα γίνουν φυλλάδιο.Ας το πάρουμε στα σοβαρά εφαρμόζοντας αρχές επικοινωνίας, διαφήμισης. Τι θα έκανε ένας επικοινονιολόγος για να βγάλει το ψωμί - παντεσπάνι του; Να εδραιώσει
την φήμη του;

Μ' αυτό το σκεπτικό πρέπει να δουλέψουμε!


Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Πες το με ένα κόμικ: Ανοιχτά σχολεία - κέντρα αγώνα




Μια σύνοψη (σε μορφή κόμικ) της παρουσίασης με θέμα "Όροι, προϋποθέσεις, και προτάσεις για έναν πετυχημένο αγώνα των εκπαιδευτικών που δε μπορεί παρά να είναι… "

Στόχος του κόμικ ήταν κάνει πιο ευχάριστη-εύκολο-διάβαστη την παρουσίαση, να μπορεί να εκτυπωθεί σε μία σελίδα και να δοθεί χέρι-χέρι ώστε να αποτελέσει βάση για την κουβέντα που θέλουμε να ξεκινήσει μέσα στα σχολεία.





Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Μία παρουσίαση για τη "φαντασία στην απεργία"...


Οι συνθήκες απαιτούν χιούμορ και φαντασία.

Το "η φαντασία στην εξουσία" έγινε "η φαντασία στην απεργία ;-)"...

Μια παρουσίαση που προσπαθεί να βάλει σε σειρά μερικές σκέψεις, προτάσεις και ιδέες από κείμενα που υπάρχουν στον διαδίκτυο σχετικά με εναλλακτικές μορφές αγώνα (υπάρχουν οι αναφορές οπότε και μόνο για να βρείτε τα πρωτότυπα κείμενα είναι χρήσιμο ;-)).

Το αρχείο είναι υπο διαμόρφωση οπότε κάθε σχόλιο δεκτό (αν όχι απαραίτητο...)

Από Δευτέρα θα είμαστε στα σχολεία μας και οφείλουμε να ξεκινήσουμε συζητήσεις / ζυμώσεις σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι. 

Χρησιμοποιήστε την όπως κρίνετε







Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

"κάτι πρέπει να γίνει"... Η συνωμοσία της αδράνειας...



Αντιγράφω από το http://what-i-want-from-u.blogspot.gr/

Βλέπω, ότι όλοι πιστεύουν/πιστεύουμε ότι "κάτι πρέπει να γίνει"... "κάτι θα γίνει"
Τίποτε δεν γίνεται μόνο του.
Πρέπει να "κάνουμε" όλοι κάτι!
"Κάτι κάνω!" χωρίς καν το "θα".
Δεν περιμένω ηγετικές μορφές.
Ακούω τον διπλανό μου.
Υποχωρώ στην γνώμη του.
Δουλεύω για την ιδέα του.
Δουλεύει για την ιδέα μου.
Εμπνέομαι από κάποιον δίπλα μου.
Εμπνέω κάποιους άλλους, ίσως.
Ακολουθώ...
Με ακολουθούν...
Δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να μη περιμένω κανέναν ηγέτη.
Δεν χρειάζομαι κανέναν.
Δεν χρειαζόμαστε κανέναν.
Αν ακούς τον άλλον, αν σκέφτεσαι, αν νοιάζεσαι, αν δρας... όλα είναι εύκολα.
Και δεν το κάνεις για ψυχοθεραπεία σου.
Απλά το κάνεις...

Γιατί έτσι πρέπει!

Δάσκαλος είσαι!

Πάντα θα είσαι!

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Τι έχει γίνει μέχρι στιγμής, τι ακολουθεί...


Φίλοι και συν-άδελφοι καλημέρα,

Μέχρι στιγμής μετά από πολλά-πολλά τηλεφωνήματα έχουν δρομολογηθεί τα εξής:

Αύριο Παρασκευή το σχολείο λειτουργεί οπότε η Άννα Τ. η Βάσω Κ. ο Δημήτρης Μ. και όσοι άλλοι πιστοί συνάδελφοι του Πολυγύρου θα ενημερώσουν τους γονείς και τους μαθητές τηλεφωνικά για την κατάργηση του τομέα στον οποίο φοιτούσαν τα παιδιά τους καθώς και για τις επικείμενες κινητοποιήσεις. Είναι σημαντικό να αντιληφθούν οι γονείς και οι μαθητές τι ακριβώς σημαίνει αυτή η εξέλιξη και πόσο πολύ τους ΑΦΟΡΑ. Πρέπει να πάρουν θέση...

Επίσης συνάδελφοι του Πολυγύρου (δεν αναφέρω ονόματα, ξέρουν αυτοί) θα επισκεφτούν γραφεία βουλευτών του νομού για συζήτηση / κατάθεση των θέσεων μας, γιατί αυτοί εν τέλει θα ψηφίσουν ή όχι το νομοσχέδιο... ΠΡΟΣΟΧΗ συνάδελφοι, όσοι άλλοι έχετε προσβάσεις σε γραφεία βουλευτών αξιοποιήσετε τες...

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ: την Παρασκευή στις 1900 έχει συγκέντρωση όλων των σωματείων (και όσων θίγονται, φύλακες, δημοτικοί αστυνομικοί κλπ) στο άγαλμα Βενιζέλου και πορεία στην ΕΤ3, θα ακολουθήσει συνέλευση. Είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ να υπάρχει μεγάλη συμμετοχή. Αυτή τη στιγμή η κατάργηση των τομέων και η διαθεσιμότητα των συναδέλφων δεν έχει γίνει νόμος του κράτους, Η κυβέρνηση θα μετρήσει αντιδράσεις. Αν οι αντιδράσεις είναι χλιαρές θα περάσει έτσι όπως είναι... Για αυτό καταλαβαίνουμε στη πορεία και φέρνουμε όσο πιο πολλούς γνωστούς / φίλους / συγγενείς μπορούμε. Ξέρω, όλοι έχουμε (όχι απαραίτητα δικό μας) ένα εξοχικό στη Χαλκιδική που μας περιμένει. Μπορούμε να φύγουμε μετά την πορεία...

Το νομοσχέδιο θα κατατεθεί για συζήτηση και ψήφιση την ερχόμενη εβδομάδα (μάλλον Τρίτη) συνεπώς μέχρι τότε πρέπει να προσπαθήσουμε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία. Κάντε κουβέντες με γνωστόυς, φίλους, γείτονες, όποιον βλέπετε στον δρόμο...

Η κατάσταση είναι πράγματι ένα πολυσύνθετα μπλεγμένη / μπερδεμένη. Σε αυτές τις περιπτώσεις μας βοηθάνε να βάλουμε σε σειρά τις σκέψεις μας και να δράσουμε ανάλογα κάποιες σταθερές αξίες και μια από τις σημαντικότερες είναι ο ανθρωπισμός η σκέψη ότι ο (συν)άνθρωπος πρέπει να είναι το κέντρο των πάντων. Για αυτό είναι χρέος μας να σταθούμε δίπλα στους συν-αδέλφους μας και στους μαθητές μας και όχι γιατί αύριο εντέλει έρχεται και η δική μας σειρά...


Φίλιππος

Παρασκευή 12/07/2013 στις 1900, στο άγαλμα Βενιζέλου


Αύριο (Παρασκευή 12/07/2013) στις 1900, στο άγαλμα Βενιζέλου (Αριστοτέλους με Εγνατία) θα μετρηθεί πόσο ενόχλησαν τα νέα μέτρα την "κοινή γνώμη".

Εμάς μας ενόχλησαν πολύ και για αυτό θα είμαστε οικογενειακώς για να ακολουθήσουμε την πορεία που θα καταλήξει στην ΕΡΤ3.

Όσοι συν-άδελφοι βρεθείτε εκεί (χμ, αναρωτιέμαι είναι δυνατόν να λείπουν κάποιοι;) και θέλετε να περπατήσουμε παρέα, όταν φτάσετε κάντε μια βόλτα πίσω από το άγαλμα του Βενιζέλου, υπάρχει ένα μεγάλο δέντρο, θα μας βρείτε κάπου εκεί γύρω ή τηλεφωνήστε στο 6973661733.

Φέρτε και παρέα μαζί σας...

Φίλιππος

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Απολογισμός πρώτης μέρες, επόμενα βήματα...


Αγαπητοί συν-άδελφοι και φίλοι,

Η σημερινή συγκέντρωση / διαδήλωση (στις 12:00 στο άγαλμα Βενιζέλου) ήταν απογοητευτική από άποψη συμμετοχής τόσο γενικά του κλάδου (είχε καμιά 500-600 νοματαίους) όσο και ειδικά του σχολείου μας (συμμετείχαμε 4 εκπαιδευτικοί του ΕΠΑΛ και δύο τέκνα αυτών). Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι από το σχολείο μας το Σεπτέμβρη κατά πάσα πιθανότητα δεν ξαναδούμε (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) τέσσερις συναδέλφους :-(


Και αναρωτιέμαι γιατί; μήπως δεν φτάσαν τα χθεσινοβραδυνά sms που έστειλα (σχεδόν σε όλους τους Θεσσαλονικείς) και άρα δεν προλάβαμε να ενημερωθούμε; μήπως δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να αλλάξουμε κάτι με τέτοιου είδους ενέργειες; μήπως μας έχει απορροφήσει τόσο πολύ η καθημερινότητα μας; μήπως είμαστε ήδη φευγάτοι για μπάνια; μήπως η αλληλεγγύη σαν έννοια δεν μας συγκινεί; μήπως θεωρούμε ότι αφού την φάγαν άλλοι εμείς (ουφ) την γλυτώσαμε; μα τι στο καλό είναι; Πραγματικά θα ήθελα μερικές απαντήσεις...


Από την άλλη συμμερίζομαι απόλυτα την ρύση του Θαμαστρο που λέει ότι: "οποτεδήποτε και οπουδήποτε υπάρχει μια καλή δικαιολογία για οτιδήποτε...", οπότε (προς Θεού) δεν παρεξηγώ ούτε κρίνω κανέναν (από που και ως που...).


Και αναρωτιέμαι: "και τώρα τι; Τι κάνουμε;". Όποιος έχει κάποια ριζοσπαστική ιδέα που θα κάνει τη διαφορά ας την πει να την συζητήσουμε και να την υλοποιήσουμε. Σε συζητήσεις στην πορεία άκουσα διάφορα: από το να κάνουμε κατάληψη στις δευτεροβάθμιες, ή στα σχολεία τον Σεπτέμβρη, μέχρι να την πέσουμε έξω από σπίτια των βουλευτών και να τους τρομοκρατούμε, αυτούς και τις οικογένειες τους... Προτείνετε...


Τώρα, σχετικά με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των επόμενων ημερών έχει πολλές και για όλα τα γούστα:

Πέμπτη στις 1000 πμ
ΟΛΜΕ: στο άγαλμα Βενιζέλου για όλους τους εκπαιδευτικούς μόνιμους (;) και αναπληρωτές ανοιχτή συζήτηση-συνέλευση, για προγραμματισμό της δράσης
Πέμπτη στις 1930
ΠΑΜΕ: στο άγαλμα Βενιζέλου συγκέντρωση και πορεία
Παρασκευή στις 1900
ΟΛΜΕ και σωματεία: στο άγαλμα Βενιζέλου συγκέντρωση και πορεία προς την ΕΤ3 μαζί με όλα τα σωματεία. Στο χώρο της ΕΡΤ 3, το βράδυ προγραμματίζεται ανοιχτή συζήτηση των σωματείων
Τρίτη 16 μάλλον το πρωί - μεσημεράκι (ημέρα συζήτηση του νομοσχεδίου)
ΟΛΜΕ σωματεία και ΠΑΜΕ: απεργία, συγκέντρωση και πορείες
Η αίσθηση που έχω είναι ότι πλέον αυτού του είδους οι εκδηλώσεις (ειδικά όταν μαζεύουν μόνο 2000 - 3000 κόσμο) δεν έχουν κανένα ουσιαστικό / χειροπιαστό / άμεσο αποτέλεσμα και ίσως οι παραπάνω εκδηλώσεις να είναι πολλές με αποτέλεσμα να σπαταλάται ενέργεια...


Από την άλλη τι μπορείς να κάνεις; Πραγματικά αναρωτιέμαι. Αν έχετε καμιά καλή ιδέα πείτε την...

Για την ενημέρωση σας σχετικά με δράσεις στη Θεσσαλονίκη μπορείτε να μπαίνετε στα σαιτ τον ΕΛΜΕ Θεσσαλόνίκης

http://aelmethe.blogspot.gr/

http://3elmethess.blogspot.gr


Φιλικά
Φίλιππος

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Των φρονίμων τα παιδιά πριν λάβουν το έντυπο της επίταξης μαθαίνουν origami...


Περιμένοντας το έντυπο της επίταξης είπα να προετοιμαστώ....

Ψάχνοντας λοιπόν στο διαδίκτυο βρήκα στο http://koumeika.blogspot.gr την εξής πολύ εύκολη κατασκευή δίκοχου...

Δεν θα ήταν πολύ cult να πηγαίναμε στις επιτηρήσεις με αυτά;

Το χιούμορ είναι (ίσως) το τελευταίο μας όπλο...

Για φαντάσου να εμφανιστούν την πρώτη μέρα των εξετάσεων όλοι οι καθηγητές / επιτηρητές με δίκοχα, την δεύτερη να φορέσουν δίκοχα και οι μαθητές, την τρίτη οι γονείς που θα μαζευτούν έξω από τα εξεταστικά για συμπαράσταση, και την επόμενη όλη η Ελλάδα να ξεχυθεί στους δρόμους με ένα χάρτινο δίκοχο στο κεφάλι, διεκδικώντας πίσω το χαμένο της χαμόγελο...

Μάλιστα τα δίκοχα θα γράφουν πάνω τους έξυπνα μηνύματα του στυλ: "στις πόσες επιτάξεις καταλύεται η δημοκρατία;" ή "επίταξε με πασά μου να αγιάσω" ή "τι μου επιτάσεις μάνα μου;" ή "επιταγμένος" ή "ή ταν η επιτάσ-σεσαι" και διάφορα άλλα...

Φαντάζεστε το δίκοχο να γίνει το δικό μας σύμβολο εξέγερσης; κάτι σαν τον Guy Fawkes αλά Ελληνικά;



Για δουλέψτε λιγάκι την ιδέα, Τι λέτε;

Μέχρι τότε πάρτε χαρτί και διπλώστε...


Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Τρεις και ο (συνδικαλιστικός) κούκος...


"Δε θα σας κουράσω πολύ" έλεγε και ξανάλεγε ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ κουράζοντας μας με το "δε θα σας κουράσω πολύ"... Εγώ δεν θα υποσχεθώ κάτι τέτοιο καταθέτοντας σκόρπιες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου κατά τη διάρκεια της 4ωρής γενικής συνέλευσης της ΕΛΜΕ Χαλκιδικής:


  • Μα γιατί είμαστε τόσο λίγοι; (ώρα 9:45)
  • Είναι δυνατόν να ξεκινήσει η συνέλευση θεωρώντας ότι υπάρχει απαρτία όταν είμαστε παρόντες μόνο 30 άτομα; (ώρα 10:15)
  • Μα γιατί παίζουν πίνγκ-πονγκ η ΔΑΚΕ με την ΠΑΣΚ, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι όχι μόνο δεν έχει ενδιαφέρον αυτό το παιχνίδι πια αλλά απεναντίας εκνευρίζει; (φταίτε εσείς, όχι φταίτε εσείς, όχι εσείς, όχι εσείς...)
  • Μήπως με την παρουσία μου εδώ νομιμοποιώ μια χαζομάρα και μισή;
  • Μήπως οι κατ΄επάγγελμα συνδικαλιστές βολεύονται με την μικρή συμμετοχή; (Γιάννη κερνάει - Γιάννης πίνει)
  • Γιατί δεν κατεβαίνει ένα κοινό ψηφοδέλτιο από όλες τις παρατάξεις;
  • Πόσο μεγάλο είναι το κενό που άφησε ο Πέγιος. Κάθε φορά που έρχομαι σε ΓΣ τον θυμάμαι να λέει με εκείνον τον χαρακτηριστικό τρόπο του "αξιοπρέπεια ρε συνάδελφοι, αξιοπρέπεια..."
  • Θα τον συμπληρώσει ο Τσάπουρνας υπογραμμίζοντας την ανάγκη για "συλλογικότητα" και αργότερα ένας νεαρούλης που κατεβαίνει υποψήφιος με την ανασυγκρότηση προσθέτοντας τα "μαζικότητα" και "αλληλεγγύη". Κάποια στιγμή ακούστηκε και το "ατομικισμός".
  • Οι συλλογικότητες είναι το μόνο όπλο που μας έμεινε. Ο καθένας μόνος του στην καλύτερη θα πέσουμε εύκολα, στην χειρότερη θα στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου. ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ, εκεί κρύβεται η ελπίδα...